2 maanden

Afspraken

Een hele aardige dr. jongedame in de psychiatie, heeft me overgehaald om in groepsverband enkele gesprekken te voeren om zodoende beter om te kunnen gaan met mijn frustraties, irritaties en stressgerelateerde zaken ten gevolge van mijn hartoperatie. De wekelijkse gesprekken starten begin oktober.
Een hele aardige dr. jongeman van de cardiologie verving mijn 'eigen' cardioloog. Hij is zeer tevreden met mijn herstel. Om de duizeligheid wat te verminderen heeft hij een tablet, die ik al jaren slik, aangepast naar een moderner type en de dosering verlaagd. Verder had hij er niets op tegen als ik wat meer inspanning zou doen tijdens de fysiotherapie. Eventueel buiten hardlopen zou ik eerst moeten overleggen met de hartrevalidatie.

Herstel

Fysiek voel ik me erg goed. Mentaal is er wel verbetering nodig. Door frustratie heb ik niet meer gewandeld. De cardioloog spoorde me aan dit weer op te pakken. Als gevolg van mijn gesprek met de cardioloog heb ik tijdens de fysio-therapie, 3 x 3 minuten hardgelopen op de band. Het ging best goed. Ik ben van plan om volgende week enkele minuten het tempo te verhogen.

Werk

Het werk ritme begint alweer te wennen. Ik hou nog wel de halve werkdagen aan. Ik merk dat ik de rust nog wel nodig heb. Vooral in combinatie met de beweging tijdens de therapie.

8 weken

Activiteiten

Weinig actief geweest de afgelopen week. Wel weer meer hardgelopen tijdens therapie. Nu al 4x 1,5 minuut. En daarbij al 2 halve dagen gewerkt. Nog even wennen aan vroeg opstaan voor de therapie en dan weer gelijk door naar het werk.

Herstel

Behalve vermoeidheid na een drukte dag, zijn alleen de littekens nog wat gevoelig. De nadruk ligt nu meer op conditie opbouwen. En natuurlijk weer terug naar de regelmaat van het werk.

Komende week

Maandag afspraak cardioloog en psychiatrie.

7 weken

Activiteiten

Het was een bijzondere week omdat ik weer mobieler mocht zijn.
Behalve een klein stukje fietsen op dinsdag, ben ik donderdag met de auto op bezoek naar het werk gegaan. Het borstlitteken blijkt nogal gevoelig te zijn voor de druk van de veiligheidsgordel. Ik heb me later laten vertellen dat het nogal lang duurt voordat de zenuwuiteinden herstelt zijn.
Zaterdag een stukje op de motor gereden. Ik krijg daar veel commentaar op uit de omgeving. Het zou gevaarlijk zijn en moeilijk om je evenwicht te houden en teveel kracht op de borstkas zetten.. Nou....nee dus! Verder heb ik de heg een beetje bijgewerkt.
Zondag een hele dag in de dierentuin rondgelopen.
Dinsdag op therapie enkele minuten weer rustig hardgelopen op de loopband!!!!

Herstel

Op de zij slapen gaat heel goed nu. Ik denk erover om de paracetamol voor de nacht weer weg te laten. De langste wandeling was ruim 5 km op zaterdag. Dat is voorlopig wel de grens.

Zoals gezegd heb ik bij de hartrevalidatie ondertussen ook al een beetje kunnen rennen. Spiertraining loopt nog een beetje achter. Maar ik heb eigenlijk ook niet echt last meer van spieren, pezen en kneuzingen. Mijn rechterbeen houdt nu een klein beetje vocht vast. Niet veel, dus alleen opletten dat het niet meer wordt.

Werk

Tijdens mijn bezoek op het werk overlegd of het niet mogelijk is om eerder met werken te beginnen.  Er is een afspraak met de arbo-arts gemaakt en daar kon ik dus vandaag (dinsdag) al terecht. Na onderzoek is afgesproken om vanaf volgende week met halve dagen te beginnen. Deze beaamde ook het positieve effect van 3x per week intensief sporten op het tegengaan van stress. 

Komende week

Ik ga weer werken!
Meer hardlopen

6 weken

Hitte

Het was een warme week met temperaturen boven 40 C. Ik heb extra aandacht gegeven aan rust. Dus veel thuis gebleven met een zwembadje, sproeier en ventilator. Wel een biertje erbij...dat dan weer wel. Om de saaiheid een beetje kleur te geven.

Mijlpaal

Vandaag is een mijlpaal. Als het aan de verzekering ligt dan mag ik weer rijden vanaf nu. Daar wacht ik nog een paar dagen mee. Maar ook fietsen op de weg behoord weer tot de mogelijkheden. Dat gaat goed. Op therapie hebt ik gevraagd om wat oefeningen (spieren) naast de cardio (fietsen, wandelen). Ik heb lichte borstspieroefeningen mogen doen.

Psycholoog

Er is een afspraak met de psycholoog ingepland voor midden september. Na overleg met de therapie verpleegkundige besloten om contact op te nemen met de praktijkondersteuner van de huisarts. Die blijkt wegens vakantie helaas beperkt beschikbaar. 😞

Herstel

Ik ben lichamelijk weer tot meer in staat. Niezen is geen probleem meer. Heerlijk. 😃 Langzaam probeer ik weer wat actiever te zijn, maar met een beetje angst dat ik teveel doe, waardoor ik weer terugval. Geestelijk ben ik er iets beter aan toe. De reden is waarschijnlijk omdat ik de afgelopen week een sleutelsucces kon boeken. 😄 Alle beetjes baten 😀. Een mogelijke andere factor is de 6 weken mijlpaal: vrijheid! Wat betreft wandelen zit ik al op ruim 4 km:

Het polsslag-horloge blijkt 30 slagen af te wijken van de werkelijkheid. Vaak merk ik dat het horloge 110+ aangeeft, terwijl een (betrouwbaarder) tegencontrole 80- aangeeft.

In tegenstelling tot het litteken op het been, herstelt het litteken op de borst minder snel. Het is nog steeds wat rood, warm en gevoelig. Maar ook weer niet erg genoeg om de dokter op te zoeken.

Planning komende week

Blijven wandelen.
Fietsen.
Autorijden.
Mijn neus op het werk laten zien en overleggen wanneer ik weer zou kunnen beginnen.
Motorrijden?
Wat lichte werkzaamheden thuis?

5 weken

terugval

Vorige week begon met een terugval met pijn aan mijn ribben en veel vermoeidheid. Blijkbaar toch iets teveel hooi op m'n vork genomen. Ik ben daardoor op de derde dag (donderdag) weer met paracetamol gestart.

Revalidatie verpleegkundige

Vrijdag op de afspraak met de revalidatieverpleegkundige geweest. Vanwege mijn klacht dat ik nogal neerslachtig wordt van het langdurige ziek zijn, wordt een gesprek met een psychologe ingepland.

Hechtingen.

Hieronder een plaatje van de hechting die uit mijn lijf stak. Zondag kwam hij los. Toen ik er een beetje in kneep, brak hij al.

Herstel

Het herstel gaat wisselend. Door mijn neiging om snel te veel te willen, gaat het momenteel wat moeizaam. Tijdens de revalidatie wordt daar ook het nodige over gezegd: voor een goed herstel heb je ook rust nodig. Paracetamol 's nachts werkt. Ik rust beter en ik kan ook steeds makkelijker bewegen. Dus naar het einde van de week toch vooruitgang geboekt.

4 weken na operatie

Therapie

Vandaag naar de intake voor de therapie geweest. Ik mocht direct ook met de eerste sessie beginnen. Omdat ik pijn aan mijn heup heb was het nogal zwaar. De pijn in mijn heup komt waarschijnlijk doordat ik gisteren 3.2 km in 32 minuten heb gewandeld. Mooi prestatie, maar met een minder mooi resultaat dus.

4 weken

Door de activiteit van gisteren en vandaag en door te weinig slaap, was ik zo vermoeid dat ik voor de eerste keer een middagdutje heb gedaan.
Ik hoopte vanaf vandaag al wat te kunnen sleutelen. Helaas liep ik al gauw tegen grenzen waar ik niet over heen kon.

Ademhalen

Ik kan nu ademhalen zonder dat het pijn doet. Het lijkt erop dat de kneuzingen helemaal geheeld zijn. Niezen en hoesten doet nog wel pijn.

3 weken na de operatie

Bloggen

Excuses voor degenen die mij vroegen waarom ik nog geen nieuwe blog had gemaakt. In de vorige blog had ik geschreven dat de volgende afspraak 2 weken later zou zijn. Mijn bedoeling was om een blog te schrijven na een afspraak. Ik zal toch wat vaker iets schrijven.

Afspraken

De afspraak met de hartrevalidatieverpleegkundige is uitgesteld tot de 22ste wegens ziekte. Ik kon wel alvast een afspraak maken voor de revalidatie. Dinsdag de 16de is de intake. Dan is het ook 4 weken sinds de operatie.

Herstel

Inmiddels ben ik ruim 3 weken verder. Ik slik sinds 1 week nog maar 2 paracetamols vóór het slapen gaan. Afgelopen dinsdag, precies 3 weken na de operatie, ben ik naar de huisarts geweest omdat 1 inwendige hechting uit mijn borstkas groeit. Net een haartje. 😏 De huisarts zegt dat het geen probleem is. Volgens de informatie die ik van het ASZ heb gekregen mag ik al 2 weken na de operatie proberen op de zij te slapen. Dus dat heb ik de afgelopen week al een beetje kunnen doen. Soms is dat niet comfortabel en moet ik toch weer op de rug gaan liggen. Niezen en hoesten zijn nog pijnlijke acties, welke ik probeer zoveel mogelijk te mijden. 🙄  Wel ben ik op dit moment al in staat om bijna 30 min achter elkaar te wandelen.

 Ik ben benieuwd welke mening de therapie daar over heeft. Behalve de ene hechting die naar buiten is gekomen zien de littekens er al redelijk goed uit. Bijna alle korsten zijn al weg. Alleen op de uiteinden zit nog wat. Toch zijn de littekens nog wel gevoelig. Ook voor kleding. 

Emoties

Het niks doen sinds ik uit het ziekenhuis ben, begint z'n tol te eisen. Aan de ene kant wordt ik moe van het minste of geringste (bijvoorbeeld gezellige kaartspelletjes), aan de andere kant mis ik de lichamelijke inspanning (met name hardlopen). Langzamerhand begin de frustratie en neerslachtigheid toe te nemen. Nog twee en een halve week en ik krijg een groot deel mijn vrijheid terug: fietsen en motorrijden. Hopelijk werkt dat! In ieder geval ga ik vanaf volgende week al een beetje sleutelen. Ergens heb ik gelezen dat ik dat mag. 😀

Hechtingen

Huisarts

Aan de buitenkant waren alleen nog littekens en de hechtingen van de drain zichtbaar. Alle andere hechtingen zijn onderhuids en lossen op. Vandaag zijn de hechtingen door de assistente van de huisarts verwijderd.

Reizen

Behalve de dagelijkse 10-25 min wandelen is er weinig activiteit. Doordat mijn vrouw op de dag dat ik thuiskwam haar voet brak, en ik zelf niet mag rijden, fietsen ect., zijn we helaas aan huis gekluisterd.

Slapen

De komende 4 weken moet ik voorlopig nog op de rug slapen. Gelukkig gaat dat stukken beter dan in het ziekenhuis. Als ik per ongeluk geeuwend uitrek dan wordt dat nog wel onmiddellijk bestraft met een pijnscheut. Vandaag voor het eerst weer een poging gedaan om 1 paracetamol minder te gebruiken. Dat lijkt goed te gaan. Als dat morgen ook nog goed gaat dan bouw ik nog verder af. Ik heb hier verder geen echte instructies voor gekregen, behalve dat pijnbestrijding belangrijk is.

Afspraak

Ik verwacht nog een afspraak voor therapie. In plaats daarvan is er al wel een afspraak met de hartrevalidatieverpleegkundige over 2 weken. Het ziet er dus naar uit dat dezelfde volgorde wordt aangehouden als na het dotteren. Voorlopig elke dag 1 minuut verder wandelen. Ook dat gaat heel goed.

dag 8

Nacht

Weinig geslapen, vooral door pijn op de rug. Dit was de laatste nacht in het ziekenhuis. Zo benieuwd hoe mijn eigen bed aanvoelt.

 Ontslag gesprek

De zaalarts hield zich keurig aan haar afspraak en ik stond al gewassen en geschoren klaar.

Als extra medictie is een lichte betablocker nodig voor de komende tijd. Ook een maagbeschermer is toegevoegd vanwege de bloedverdunners. Er volgt nog een afspraaak met de poli-cardiologie en er loopt al een afspraak voor therapie.
Nog gauw een pleister op het lekkende drainwondje, steunkousen aan en naar huis!

1 week

Het is nu 1 week geleden dat mijn hart en longen stil werden gelegd om de bypass uit te kunnen voeren:

Onderstaand plaatje geeft ongeveer weer hoe het er van binnen uit zou moeten zien:

De buitenkant ziet er nu zo uit:

borst met draingaatjes

Rechterbeen

Toekomst

Er liggen nu 2 weken ongecontroleerd herstel voor me waarbij ik wordt geacht veel te rusten, voorzichtig met belasting op mijn borst om te gaan en elke ochtend 10 min - 25 min te wandelen. Dan 9 weken gecontroleerde therapie. Tussendoor zullen er nog wel wat extra afspraken zijn. En dan?.....is het september. Eindelijk weer aan het werk? Als het meezit wil ik ook weer beginnen met hardlopen. Eerst 3 maanden opbouwen naar 5 km en aansluitend eindelijk weer verder met de loopgroep. 

Resultaten

Het plan is uitgestippeld. Bij mijlpalen, afspraken en andere bijzonderheden kom ik hier nog wel even terug om resultaten en afwijkingen te vermelden. 

dag 7

Nacht

Net vóór het slapengaan kwam de verpleegster nog even de linkse (laatste) infuus verwijderen. Omdat deze er al vanaf de operatie inzat, was ze bang voor mogelijke ontstekingen en infecties. Na anderhalf uur slaap werd ik wakker van de pijn aan de diverse littekens en borstkas. Met extra pijnstilling kon ik weer slapen tot half zes. Ik realiseer me dat lang doorslapen vooral wordt beperkt door het op de rug moeten liggen, en de pijn die daardoor ontstaat.

 Ochtendrondje

Elke ochtend maken de diverse verplegers een ronde om de status op te nemen en vragen te beantwoorden. Verder kwam de zaalarts aan het einde van de ochtend langs. De nierfunctie is geen probleem. Dit was een verwisseling met een andere patiënt. HB- waarde en ontstekings waarden zijn goed. Het lekken van wondvocht is geen probleem. Dus de enige reden dat ik pas morgen naar huis mag is dat men heeft ervaren dat dat het beste is. 

Fysio

De cursus traplopen is gevolgd en ik mag nu dus ook overal weer trappenlopen. De komende weken mag ik thuis langzaam het wandelen weer opbouwen tot aan de therapie.

Avond

Nog 1 avond-nacht en dan weer naar huis. De zaalarts liet weten 's morgens vóór 9 uur bij me te komen voor het laatste gesprekje. 🤞

Zondag (dag 6)

Nacht

Afgelopen nacht voor het eerst doorgeslapen. Niet zoals thuis maar wel een mooie mijlpaal weer!

Doorsnee zondag

Omdat ik nu helemaal ben afgekoppeld kon ik voor het eerst weer eens douchen. Verder is mijn medicatie om de ontlasting op gang te krijgen eindelijk stopgezet (was een communicatie fout) en is de pijn medicatie verlaagd naar 4x500 mg per dag.

De zondag verliep verder als een doorsnee zondag met wat meer bezoek.

Zaterdag (dag 5)

Nachten

Nachten zijn helemaal anders. Dat merk je aan een andere temperatuur, licht gebruik en herkomst van geluiden. Verder liggen de matrassen beter. Te weinig geslapen, maar toch meer dan eerder en ook wat langere blokken. Ik realiseerde mij daardoor ook dat ik hier niet lig om beter te worden maar vanwege de controle.  🤗

Fysio

 Net vóór de lunch kwam de fysio verpleegkundige. De fysio vond het geen probleem dat ik mijn steunkousen zelf aan- en uittrok, mits symmetrisch. Instructies om uit bed op te staan waren vrij eenvoudig: buikspieren (symmetrisch) gebruiken. Vanaf vandaag regelmatig een wandeling over de afdeling maken. Omdat ik mijn mobiele hartbewaking nog om heb konden we traplopen niet oefenen. Dat doen we maandag. Even nadat de fysio weg was kwam de verpleging melden dat de arts wil dat aan- en uittrekken van de steunkousen door iemand anders wordt gedaan. 

Hartbewaking

Even ná de lunch werd ik afgekoppeld van de hartbewaking. Weer meer vrijheid (zoals douchen). Nu alleen nog een infuus naald. 

Pijnscore

Omdat mijn pijnscore 0 is kan die medicatie ook omlaag. Vanaf morgen. 

dag 4

Slaap

Nu ik eindelijk op medium care zit kan ik ook weer wat aan de blogjes doen. Maar nog geen fut. Komt nog wel. Als je dan eindelijk twee en een half uur slaapt, komt iemand meten waarom het hartslag kastje niet goed laadt. Je bent dan over je eerste slaap heen en dan begi t die pijn weer. Pfffft.

Verhuizing

Deze dag staat in het teken van al dan niet verhuizen en ontlasting. Het wel of niet verhuizen wisselt per uur. De ontlasting komt na de lunch op gang. Rond half 3 komt de gele camper voorrijden om me te verplaatsen naar m'n eigen ziekenhuis in Dordrecht. Ben benieuwd hoe het slapen op de 4 persoonskamer gaat. Is in ieder geval toch gezelliger. Wel werd me door de zaalarts verteld dat men zich zorgen maakt over mijn nierfunctie. Voor de eerste keer sinds de operatie weer eens goed gegeten. Ik ga in ieder geval fitter de nacht in dan eerder na mijn operatie. 

dag 3

Verlossing

Deze dag begint eerst als een van de moeilijkste dagen. Veel moeite met uit bed komen. Moeilijk ademhalen. Moe, heel moe. Om 12 uur geeft een arts het verlossende antwoord: de drains mogen eruit. Binnen een half uur voel ik me weer meer mens (een moe mens, maar toch...). Er is onzekerheid over de verhuizing van high care naar medium care. Drukte en plaatsgebrek zijn er de oorzaak van dat de verhuizing pas rond half acht is.

Slapen

slapen gaat deze nacht iets beter, maar is voor mijn gevoel niet genoeg voor voldoende herstel. Elk uur wakker en pijn aan de borstkas door het alleen maar op de rug mogen liggen blijven hoofdoorzaken.

dag 2

Moeilijkste dag

De eerste dag volledig aan je bed gekluisterd. Ik kan alleen maar respect opbrengen voor zieke mensen die dit een langere periode vol moeten houden. Mijn enige excuus is dat mijn ribbenkast open heeft gelegen en juist daar lig ik nu noodgedwongen op. Er wordt ook van me verwacht dat ik diep adem haal. Er zitten 3 kunststof pijpen rond 10mm met een lengte van 10 - 15 cm in mijn borstkas. Elke ademhaling is een messteek in mijn ribbenkast. Ja maar: 'het is wel belangrijk om een longontsteking te vermijden: diep ademhalen en dan kuchen'. 🙄 In de loop van de dag wordt besloten dat de drains moeten blijven zitten. Teveel vocht. 

De nacht(-en)

Zijn verschrikkelijk. Je lijf kan geen druk hebben,  nergens.  Elk uur wordt je ergens voor of door wakker gemaakt. Dus heel weinig slaap. 

operatie (dag 1)

Operatie vervroegd naar 8 uur

Na een redelijke nacht en geen ontbijt (want operatie om 1 uur) komt om 8 uur een verpleegster binnenstormen met de mededeling dat ik geluk heb want ik kan al nu naar de OK. douchen met desinfectie hoeft ook niet meer.  Gauw mijn spullen in de tas gegooid, mijn bed naar de voorbereiding geduwd en wat infusen geplaatst. Toen mijn open opengingen... 

Na operatie

...was alles anders. Tijd was ongeveer half een. Toen mijn vrouw er was kreeg ik te horen dat de operatie succesvol was: 2 bypasses waarvan 1 met borstslagader en 1 met een ader uit het rechterbeen. De rest is fuzzy. Veel morfine en andere medicatie, maar je wordt er niet blij van. Volgens mij ben ik 's avonds naar highcare gebracht.

opname dag '0'

Aanmelden

 Het geautomatiseerde aanmeld systeem werkt niet helemaal vlekkeloos. Het meld dat je in de wachtkamer moet wachten, maar die melding wordt niet doorgegeven aan de balie 😅. Uiteindelijk ben ik toch goed terechtgekomen. 

Intake

Eerst op de aan mij voor de nacht toegewezen kamer alle standaard zaken als bloed prikken, pols ect. gedaan. Daarna kwam de verpleegkundige uitgebreid vertellen welke afspraken me te wachten staan en welke dingen van mij worden verwacht. Zo wordt er van mij verwacht dat ik me 's avonds en 's morgens douche met desinfecterende zeep, niet ontbijt en wordt ik om 1 uur geopereerd. 

Dubbele date

Tijdens het scheren (jaja, overal) kwam de zaalarts zijn vragen stellen. Mijn kans om te vragen wat 1 bypass precies is. Een enkele bypass is een enkele aansluiting. Dus 1 kransslagader kan meerdere bypasses hebben. Bij mij is de bedoeling dat met 1 borstslagader (Die zijn beter dan de aders) 3 kransslagaders aan de linkerkant worden aangesloten. Na het gesprek bleek dat de verpleegster de hartbewaking had aangesloten op een mobiel kastje om mijn nek 😅. En toen was het alweer half drie. 

Chirurg

Na het avondeten vond de chirurg mij na lang zoeken in de lounge. In tegenstelling tot andere informatie verwacht hij 2 bypasses of misschien zelfs maar 1 bypass te moeten maken. Voor de 2de bypass zou dan een beenader gebruikt moeten worden 🤔. Hij zal tijdens de operatie bepalen wat nodig is. De beenader wordt gebruikt omdat de borstslagader te kort is om bij de achterkant van het hart te komen. 

Enkelband

De mobiele hartbewaking beperkt de bewegingsruimte tot een beperkt gebied.

tweede oproep

Donderdagmiddag 2 uur

Toen ik net met de motor op weg was naar Metallica, werd ik weer gebeld door het EMC. Net als vorige week ben ik ingepland voor de operatie op dinsdag. Opname is ook weer maandag 11 uur. Ik was er al haast zeker van dat ik zou worden opgeroepen...maar niet zo vroeg. Zou kunnen komen omdat nog moest worden doorgegeven dat de medicatie tegen bloedplaatjes stopgezet moest worden.

Vrijdag

was een korte werkdag. Er is zoveel werk, maar geen tijd. Deze middag gezellig naar Wantij live in Dordrecht geweest.

Zaterdag.

Alles schoon gemaakt om het stof van de komende maanden geen grip te geven. De komende tijd geen woon-werk en geen lange ritjes op de smurf voor mij.

De operatie zelf accepteer ik volledig en vol vertrouwen. Zenuwen komen waarschijnlijk pas als ik richting operatiekamer ga. Maar bij alle klusjes van vandaag was er een gevoel van 'dit is de laatste keer in lange tijd'. Er is altijd nog zoveel te doen...

eerste oproep

Vrijdag middag de eerste oproep gehad. Het verzoek was om me op pinkstermaandag om 11 uur 's morgens te melden voor de opname. De operatie zou op dinsdag zijn.

Ik heb dit afgeslagen omdat ik pinksterzondag vier dat ik 60 ben geworden. Dan is maandag erg kort dag. Verder heb ik op donderdag en vrijdag nog leuke evenementen gepland.

Ik hoop de volgende vrijdag een nieuwe oproep te krijgen omdat ik boven in de wachtlijst blijf staan. Het is eerder dan ik dacht. Het is nu 1 maand geleden dat ik voor de intake op de poli ben geweest. De woensdag na pinksteren is het 5 weken. Toch een beetje geschrokken omdat het nu al zo dichtbij komt.

Hartslag

Mei.

Nieuwe kansen. Het is nu juni. De afgelopen maand was er een van verdriet en boosheid en ook wel een beetje van angst. Verdriet omdat mij dingen worden ontzegd die ik heel graag doe. Boosheid omdat je het verleden niet kan veranderen en gemaakte fouten niet kan terugdraaien. Angst voor het onbekende en dat je lot in andermans handen komt te liggen.

Leven.

Ik probeer zo gezond en sterk mogelijk te blijven. Gezond eten deed ik al. Wanneer mogelijk naar werk fietsen en ik doe nu ook nog wat aan krachttraining. Ongezonde dingen doe ik ook. Ik snoep 's avonds en drink graag eens een biertje. 😋Maar alles met mate. Behalve fietsen? Enkele reis is 1 uur 15 minuten.🤔

Zorgen.

Meer dan eerst let ik op mijn hartslag. M'n Garmin geeft 24 uur per dag een indicatie van mijn hartslag.

Als ik actief ben (fietsen) dan zie ik mijn hartslag schijnbaar willekeurig veranderen. Sommige pieken en dalen kan ik verklaren als meetfouten. Soms moet ik erkennen dat ik misschien wel te hard ga gezien mijn huidige gezondheid. De zorgen die ik niet deel, zijn de zorgen over de gemiddelde daling van mijn hartslag terwijl ik actief ben. Waar ik eerder naar 120 - 125 steeg, blijf ik nu onder de 100.💓 Met dezelfde inspanning. Is dat gezond?🤔

Rusthartslag.

 In de afgelopen week was mijn rusthartslag tijdens slaap gedurende 2 nachten 30. 💤 

Normale mensen hebben een rusthartslag tussen 60 - 90. Ik zit normaal ergens tussen 50 en 60. Topatleten gaan omlaag tot 40. Ik heb de rusthartslag wel gemeld aan de cardiologie (het ASZ want het EMC vond het niet hun zaak). De cardioloog heeft er geen verklaring voor gegeven en meldt dat het geen verdere actie vereist.😶 Duzz.... life goes on as usual 🤗

Juni.

Eind mei was volgens de chirurg de eerste mogelijkheid dat ik zou worden opgeroepen voor de operatie. De eerste week van juni ben ik nog niet aan de beurt (want nog geen oproep gehad op 1 juni). Ik mag mijn 60 jarige verjaardag dus nog gewoon 'in vrijheid' vieren. De tweede helft van juni gaat spannend worden.

Pre-operatief

Reden voor Pre-op.

Bij het pre-operatieve bezoek gaat het erom informatie uit te wisselen. Er zijn wat extra onderzoekjes en interviews die het hartteam nodig vinden en voor mij is er de mogelijkheid om uitleg te krijgen en vragen te stellen.

Ontvangst.

Heel vriendelijke en menselijke ontvangst in het EMC op 8 mei door een zeer ervaren (gepensioneerde) vrijwilliger die zelf ook in de medische wereld werkzaam was. Deze vrijwilliger heeft me de hele dag naar alle locaties begeleid en overal aangemeld. Het EMC is nogal groot, en een beetje begeleiding om overal op tijd te zijn is dan geen overbodige luxe.

Meer onderzoek.

Röntgenfoto (nog 1 😑)
Bloed
Medicatie
ECG
CT scan (vrijwillige deelname aan nieuw onderzoek)

Gesprek/onderzoek anesthesist.

De anesthesist gaat er voor zorgen dat ik volledig verdoofd ben en dat mijn hart en longen stil komen te liggen. Op de gemaakte röntgenfoto's kan de anesthesist zien of er geen verkalking zit op de plaats waar de aorta tijdelijk wordt afgetakt. Ik wordt pas wakker gemaakt als ik weer zelfstandig begin te ademen na de operatie.

Gesprek/onderzoek arts-assistent.

De dokter heeft mij nog eens helemaal uitgevraagd en onderzocht om te kijken of er nog dingen zijn die problemen zouden kunnen veroorzaken.

Gesprek cardiothoracaal chirurg.

Het meest interessant en verhelderend is dit gesprek. Van de 12 'thorax' chirurgen zijn er 4 die bypass operaties uitvoeren, waarvan dr. Kik er 1 is. Vragen hoefde ik nauwelijks te stellen, omdat de dokter haast 1 uur lang van alles uitlegde. Van de twee hoofdtakken is de linkse (LCA/LAD) ernstig vernauwd. De rechtse (RCA) tak heeft 40% vernauwing met een goeie stent. Dat blijkt uit alle voorgaande onderzoeken. Met behulp van adenosine is de mate van vernauwing in de hoofd LAD tak nauwkeurig bepaald op een waarde van 0.71 terwijl 0.8 als minimum wordt aangehouden. De functie van de LAD tak is het transport van zuurstofrijk bloed naar de voorkant en deels achterkant van het hart. Het betreft een groot deel waar de meeste zuurstof nodig is. Als de LAD niet genoeg zuurstof kan transporteren kan een infarct ontstaan op een plek waar de overlevingskans relatief klein is. Vernauwing in de LAD wordt de 'widow-maker' genoemd. In de afbeelding staat links het resultaat na het dotteren. Groen voor de stents, oranje voor de niet behandelde vernauwingen. Geen enkel hart is gelijk. Het rechtse plaatje is ongeveer hoe de 'LAD' vertakt. Bij mij zijn het eigenlijk 3 hoofdtakken die omlaag gaan en alle een bypass krijgen. Voor de bypass wordt de linker borstslagader gebruikt. Een 'levende' slagader, die in staat is mee te groeien met de belasting en die minder verkalking heeft. Al met al een operatie van 3 tot 5 uur.

Wanneer?

Ergens tussen de 2 en 6 weken denkt dr. Kik. Elke donderdag wordt de planning voor de week erna besproken. Dus weet ik pas op vrijdag of ik de week erna aan de beurt ben. Ik heb tot die tijd kans op een infarct, maar de dokter heeft er minder problemen mee dat ik dagelijks 2.5 uur woon-werk fiets dan dat ik 5 kg zwaarder aan de operatie begin. Mijn vrouw hoorde de dokter alleen maar zeggen dat ik een hartslag boven de 100 moet proberen te vermijden 😏.

Nieuwsgierig?

Vraag het gerust. Ik heb niet alles kunnen zeggen wat ik nu weet. De gesprekken heb ik voor mezelf opgenomen (met toestemming, idee van mijn leidinggevende). Dus ik kan het bij twijfel nog eens beluisteren.

Onderzoekjes

Waarom weer onderzoekjes?

Ben al helemaal doorgelicht en bekeken dan mag je toch verwachten dat alles al bekend is. Waarom dan nu weer?
Was ik ondertussen al redelijk gewend om de meeste informatie digitaal via 'mijn dossier' op het ASZ en google binnen te halen, blijkt het EMC ondertussen ook met een identiek digitaal 'mijn dossier' te werken. Handig!
Zo ontdekte ik dat er vanuit het EMC behoefte was aan meer informatie over mij

Wat dan?

In een onderlinge briefwisseling tussen de hart teamleden blijkt:

Huh?
X-thorax: waarschijnlijk de X van 'X-ray' (röntgen) en thorax is borstkas
EVOCS: handig computerprogramma om beelden en andere media te beheren en bekijken

TTE: echo van weer die borstkas (dus het hart)
LV: Left Ventrikel (linkerhartkamer)

varices; Geen idee. misschien wil men de status van de beenaders weten. Die worden vaak gebruikt tijdens een bypass operatie want je heb er toch al 2 (duplex) per been.

Resultaat onderzoek.

Het resultaat van de hart echo en röntgen is nog niet bekend Misschien hoor ik dat tijdens de pre-operatieve poli. Naar m'n benen heeft niemand gekeken 😋

consult Cardioloog

De afspraak

Vandaag heb ik van mijn vaste cardioloog van het Albert Schweitzer Ziekenhuis min of meer wat uitleg gekregen over het onderzoek. De belangrijkste boodschap is dat ik mijn vragen kan stellen als ik in mei naar de pre-operatieve poli ga in het Erasmus MC. 😕 Waar ik dan geen antwoord op krijg kan ik later nog over terugbellen.😒

Uitslag onderzoek

Ik ben aangemeld voor de bypass omdat 2 van de 3 kransslagaders voor een groot deel dicht zitten. Andere opties zijn minder definitief. Het gaat om de LAD tak en een zijtak van de LCX.

Waarom Erasmus?

Er is vanuit het ASZ geen echte voorkeur voor bij welke locatie de behandeling wordt gedaan. Vroeger telden zaken als wachtlijsten mee. Tegenwoordig stelt men beide locaties gelijk. Tijdens de teambespreking zit op vrijdag de thorax chirurg van het Amphia bij de bespreking en op dinsdag die van het Erasmus. Bij het Erasmus zijn de wachtijden momenteel vrij kort.

Vliegvakantie annuleren of niet?

Ik had een weekje vakantie in Turkije gepland in mei. Mijn cardioloog kan niet echt een serieus antwoord op geven op de vraag of dat mag. Hij zou zelf het risico niet durven nemen, want je weet nu dat er iets mis is. Maar als ik echt toestemming wil dan zou de chirurg van het Erasmus daar iets over kunnen zeggen. Bij navraag geeft die chirurg aan, dat als ik nu geen klachten heb, dat het in principe wel zou mogen, maar dat ik zelf zou moeten overwegen of ik het risico wil lopen dat ik in Turkije geopereerd moet worden.
......
Voorlopig dus geen verre vakanties 😢

Pre-operatieve poli

Die afspraak kon door het vervallen van de vakantie mooi vervroegd worden naar de originele 8 mei. Hoe eerder, hoe beter. 😏

Meer onderzoek

Vanuit het team is ook nog de afspraak gemaakt om nog maar een hartecho te maken aanstaande vrijdag. O..... doe ook nog maar een röntgen foto van de borstkas erbij 'n keer. 😔

Inleiding

Waar gaat het om?

Als ik dit schrijf ben ik net aangemeld voor een of meerdere bypasses aan de kransslagaders.

Wie ben ik?

Ger. Geboren 5 juni 1959.
Getrouwd-gescheiden-getrouwd. Twee kinderen uit mijn eerste huwelijk en twee (stief-) kinderen van mijn tweede vrouw. Wonend in Dordrecht. Kantoorbaan als tekenaar 'voorman' machines in Delft. Enkele kenmerken/hobby's:
Motor rijden woon/werk en vrije tijd.
Aan m'n  motoren prutsen.
Fietsen woon/werk met de speed pedelec wanneer mogelijk.
Duiken waar het water warm is.
Recreatief hardlopen bij athletiekvereniging Fortius.

Waarom wil ik dit bloggen?

Mijn belangrijkste motivatie is dat ik het van me af wil schrijven. In het verleden heb ik dat schrijven al eerder gedaan met momenten in mijn leven die ik moeilijker kon verwerken. Dat was dan altijd privé. Nu merk ik dat ook veel mensen om mijn heen vaak vragen stellen. In plaats van telkens (ongeveer) hetzelfde te zeggen, heb ik hier de mogelijkheid om alles in 1x uit te leggen. Zo kan ik ook uitleggen dat ik me in het verleden nooit bewust ben geweest van een hartprobleem. Ik heb nooit een pijntje of tekortkoming gevoeld aan mijn hart.

Historie

Sportief vanaf ca. 40ste met fitness activiteiten.

2000 februari: gestopt met roken 👍.

2001: Eerste hardloopactiviteiten.

2006: Weer gestart met roken. 👎😳

2009 december: Definitief gestopt met roken. 😌👍

2011 augustus: Maasstadloop 5 km (eerste prestatieloop) 🏃🏆

2011 november: Start registratie HS meting met sporthorloge

3-7-2015: Eerste SMO. HS min/max = 52/162 (fietstest); verzoek is om tussen 6-12 maanden terug te komen omdat de ECG een 'dubieusupsloping ST daling' laat zien. Verdere conditie is uitstekend.

2016 september: 'start to run' en aansluitend lid geworden van de hardloopgroep met als hoofddoel blessures vermijden.

15-5-2018: tweede SMO. HS min/max 58/162 (loopband); nog steeds ECG afwijking. Max. inspanning vermijden tot na advies cardioloog.

11-6-18: Start training voor 15 km zevenheuvelenloop.

17-7-18: Afspraak met cardioloog dr. Kofflard. Start onderzoeken.

23-7-18: Onderzoek bij nucleaire geneeskunde (actief-rust).

13-8-18: Onderzoek hart echo.

04-9-18: Afspraak bij de cardioloog, uitslag = verminderde bloeddoorstroming voorzijde hart. Verder onderzoek nodig voor meer duidelijkheid.

17-9-18: Status training zevenheuvelenloop (ca 9.5 kmh/HSgem 136) 13km run 💪:

24-9-18: In Sicilie in 2 uur 16.5 km in de bergen afgelegd (geen HS registratie). 😍💪
28-9-18: Hartkatheterisatie via pols. Meerdere vernauwingen in de kransslagaders geconstateerd. Nu pas dringt de ernst door. 😲
2018 Oktober: 1ste week na onderzoek niets gedaan. Tweede en 3de week bijna dagelijks 1 uur gewandeld. Daarna fietsen woon-werk 80 km met HS rond 100 spm
17-10-18: Cardioloog stelt verdere behandeling voor wegens ernstige vernauwingen. Onderstaand is mijn interpretatie van de beschikbare gegevens over de vernauwingen.

5-11-18: Gedotterd. Tia gehad. Enkele grote stent geplaatst in RCA 1 en 2. LCA zijde niet gelukt. Medicatie aangepast.
2018 november: Eerste week na behandeling niets gedaan, daarna vaak gelopen en derde week 4x woon-werk gefietst.
23-11-18: Afspraak met hartrevalidatie.
28-11-18: Gedotterd. Stent geplaatst in LAD 7. Tijdens behandeling op OK besloten dat verdere stents niet nodig zijn wegens vernauwing alleen op einde ader en 50% open.
2018 december: Na herstelweek geleidelijk wat gaan lopen en gestart met hartrevalidatie.
05-01-19: Eerste keer weer buiten hard gelopen. Tempo en snelheid zoals binnen op de band (langzaam en veel pauzes).
2019 februari: Het lijkt steeds lastiger om de HS laag te houden. Ik bereik nu zelfs zonder veel moeite 190 spm

01-03-19: Eindgesprek hartrevalidatie.

14-03-19: SMO. Max hartslag is nu 183 (was 167). Verder geen grote verschillen in de zones.

Het hartfilmpje laat nog steeds dezelfde afwijking zien. De informatie word met dr. Kofflard gedeeld.

02-04-19: Afspraak dr. Kofflard. Hij schrijft een nieuwe hartkatheterisatie voor en tot nader order geen sportactiviteiten.

12-04-19: Katheterisatie: geen vernauwingen en geen problemen met stents. Met hartinspannings opwekkende medicijnen blijkt een doorlaat van 70% in de kransslagader(s). De interventie cardioloog verwacht dat een bypass nodig is.

18-04-19: Per post komt een uitnodiging binnen van het Erasmus MC om 14 mei op bezoek te komen bij de 'pre-operatieve kliniek', omdat ik op de wachtlijst sta voor een operatie. Het poststuk bevat de nodige informatie over de bypassoperatie. Daar schrik je van 😨. Ik heb pas dinsdag de 23ste een telefonisch consult met mijn cardioloog staan. 

Ben benieuwd naar zijn uitleg......

Dat was de historie.